وبلاگ فرهنگی ،اجتماعی ثمر ابهر

خانوادگی ،اجتماعی،ثمرابهر،وبلاگ

درباره من
«عضو مركز توسعه وبلاگ نويسي ديني خراسان جنوبي با كد عضويت 50051»
به نام خدا
کار را با نام خدایی آغاز می کنم که آرامش دهنده دل هاست خدایی که عشق را آفریدوبه انسان یاد داد که دوست بدارد وامیدوارم در راهی که آغاز نموده ام آنچه از دلم بر می آید بر دل های مشتاق به محبت مردم عزیزمان بنشیند زیرا که من هم به محبت تمام مردم نیاز مندم وبرای جلب آن از هیچ کوششی دریغ نمی ورزم
و امادر باره وبلاگ  ثمر ابهر
پیدایش فضای مجازی و کاهش رسانه های سنتی در شهرستان ابهر و بر خورد سلیقه ای اربابان آنها به اجباربرای ایجاد ارتباط با مردم خوب ابهر استفاده از فضای مجازی را انتخاب نمودم که آرزو دارم در بهره گیری از این امکان مناسب اولا به هوای نفسم اجازه جولان ندهم ثانیا تنها برای ارتقاء سطح فرهنگ منطقه فعالیت نمایم و در نهایت اینکه چیزی را بنویسم که مرضای خداوند متعال و صاحبان حق باشد در این راه چون خود را کم توان و نیازمند کمک می دانم از عموم دوستاران فعالیت های فرهنگی در خواست می کنم که مرا در بجا اوردن رسالتی که بر دوش خود احساس می نمایم یاری دهند.

پی طاعت الهی به زمین جبین نهادن
گه و گه به آسمان ها سر خود فراز کردن
به مبانی طریقت به خلوص راه رفتن
ز مبادی حقیقت گذر از مجاز کردن
به خدا قسم که هرگز ثمرش چنین نباشد
که دل شکسته ای را به سرور شاد کردن
به خدا قسم که کس را ثمر آنقدر نبخشد
که به روی مستمندی در بسته باز کردن
                         "شیخ بهایی"
نويسنده :حسن اسدی
تاريخ: دوشنبه بیست و دوم آذر ۱۴۰۰ ساعت: ۴:۲۸ ب.ظ

...........................................................
انسان اجتماعی همیشه بین دو قطب زحمت فرمانبرداری و لذت فرمانروایی در رفت آمد بوده است و زمانی این عرصه را برای خود تنگ می بیند که در آن عده ای برای برخورداری از لذت فرمانروایی زحمت فرمانبرداری را با شدت تمام و بدون آنکه منتهی به رفاه و آسایشی برای فرمانبرداران شود بر آنان تحمیل می کنند و در نتیجه از درون چالش های منبعث یک پدیده غالب با دو رویکرد متفاوت ولی با نتیجه ای یکسان بیرون می آید
1- ترس گسترش یابنده منتهی به عدم اطاعت از فرمانروایان در فرمانبران 
2- وحشت رو به تزاید حکمرانان از احتمال سر کشی و طغیان فرمانبران 
و در نتیجه بی نظمی پیدا و پنهانی بر روند حیات اجتماعی جامعه حاکم می شود که در اثر آن همه (اعم از فرمانبرداران و حاکمان) از عمل بوظایف رو به توسعه ای که باید بر عهده داشته باشند غافل می شوند 
برای بیرون رفتن از این حالت تلخ و مایوس کننده که می تواند منابع و فرصت های بیشماری را از مملکت بهدر دهد ابزاری تحت عنوان نظم اجتماعی توصیه گردیده است که در آن 
الف - قدرت در مسیر بوحشت انداختن بکار نمی رود بلکه ابزار نرم و منعطفی می شود که با قرار گرفتن در میان حاکمان و فرمانبران تنها سوی عمل بوطایف را مورد تاکید و دستور قرار می دهد 
ب - با برقراری رابطه علمی و با استمرار میان فرمانبران و حاکمان زمینه تولید اطلاعات و دانش فنی برای ترمیم ضعف ها و افزایش سرعت توسعه و کاهش هزینه فراهم می آید 
ج - لذت حکمرانی با دیدن تحولات و تغییرات بروز و رفاه عمومی برای حاکمان ایجاد می شود و فرمانبران از قرار گرفتن در چرخه عمل به متد علمی ارائه شده از سوی حاکمان سختی های اطاعت را به جان می خرند 
و درنهایت مجموعه ای ساخته می شود که همه تمرکز آن بر بهبود ، رفاه و تبعیت از خرد جمعی استوار می شود و گسترش نفوذ حاکمان و تابعان در قلمرو همدیگر با همبستگی و توافق جمعی ممکن می شود و جامعه به ید واحده ای تبدیل می شود که تند بادهای حادثه نمی توانند از عظمت درونی و فدرت عمل بیرونی آن بکاهند