مولا علي (ع)  به کميل توصيه فرمود :

در هر حالي که هستي به حق سخن بگوييد ، پرهيزگاران را دوست بداريد ، گناهکاران را ترک گوييد ، با منافقان مياميزيد و با خيانتکاران رفاقت مکن. الحديث جلد 1 ص 62

واقعیت داشتن ارتباط برای زیست اجتماعی الزامی اجتناب ناپذیراست ویا به عبارتی انسانی را نمی توان پیدا نمودکه بدون داشتن ارتباط با دیگران بتواندخودرا به موفقیت وبهروزی برساند.

اما بایدبه خاطرسپرد که رسیدن به موقعیت برقراری ارتباطی معقول ومطلوب چندان هم ساده وکم هزینه نمی باشد زیرا که رمز اولین آن جلب اعتمادو یا قبولاندن خودبدیگران می باشد که برای تحقق آن انسان باید

1- سخن گفتن به حق درهرحالتی را تمرین کندو به مهارت تبدیل نمایید.

بدون تردید دفاع از حق ویا متعهدبودن به جاری ساختن حق بالاترین صفت انسان تلقی می گردد زیرا آنکه خود را با حق ترازنماید و دوری ازآن را برنتابدمی تواند برای خودو دیگران به مرجع قابل اعتمادی تبدیل شود که دیگران دوستی با او را ترجیح دهندو برای برقراری آن پیشقدم گردند

2- پرهیزکاران را دوست بدارید

مطمئنا دوست داشتن آنانی که خود را از پلشتی ها دورمی دارندو همراهی وهمنشینی با آنها این امکان را به فرد می دهد که همسان آنان گردد ویا آنجا که آنان موضعی را اتخاذکنندبه یاری آنها بشتابد تا با چنین حمایت وهمراهی حق استوار وشر نابودگردد

3- گناه کاران را ترک گویید

مسلما همنشینی با گناه کاران ویا همراهی با آنان اگرانگیزه و میل به انجام گناه را در آدمی ایجادنکند موجب بدبینی مردم نسبت به آدمی می گردد ومنجرمی شودکه دربرقراری ارتباط و اعتمادنسبت به فرد با سستی عمل شود.

4- با منافقان میامیزید

اگرنفاق را با همان معنی تحت اللفظی خود موردتفسیر قراردهیم ملاحظه خواهیم نمودکه دوستی و ارتباط با افرادی که آلوده به دوررویی می باشند درکنارامکان انتقال وسرایت دادن این ممیزه به آدمی اعتبار وآبروی او را هم درنزد مردم درخطراندازدزیرا که مردم با دیدن همراهی که با منافقان صورت می گیرد دچارتردیددربرقراری ارتباط و طرح دوستی با آدمی می شوندودوست نمی دارندکه خلوت خودرا به روی کسانی بازکنندو یا سفره دلشان را به روی کسی بازکنندکه امکان دورویی در اووجود داردزیرا می ترسندکه او اسرارمگوی آنها را با دیگران در میان بگذارد.

5- با خیانتکاران رفاقت مکنید

برگزیدن دوستی و یارفاقت با دیگران ازبرای آن است که آدمی ازامنیت حاصل ازهمراهی ویاری دیگران بهره ببرد حال اگرفردی بدون دقت درانتخاب رفیق ووسواس اینکه رفیقش می تواند در خلوت اوواردشود وازتمام احوال اومطلع گردد با کسی رفاقت را آغاز کند که در امانت داری کارنامه خوبی نداردو نمی تواند رفیقی شفیق باشدمسلم است که خودرا درمعرض خیانتی می گذاردکه هرآن ممکن است اتفاق بیفتد پس رفیقی که آمده است تا با حمایت و مراقبتش امنیت فردی دوست را بالا ببرد اگرآدم خیانت کاری باشدنه تنها نمی تواند چنین امتیازی را به آدمی بدهدبلکه اورا ازدرون درمعرض خطرقرارمی دهد ازسوی دیگربایدبه خاطرداشت که برداشت مردم ازآدمی که با خیانتکاران رفاقت می نمایدچنان مطلوب نخواهدبود وهم ممکن است که دردوستی با آدمی که رفاقتش با خیانت کاران است تردید داشته باشندوهمینکه در زمان رخدادخیانتکارانه ای لبه تیز نگاه ابهام وسئوال خود را متوجه فرددوست با خیانتکاران نمایند واو را هم شریک درکارخلاف دانسته و تحت تعقیب قانون قراردهد

به اجمال آنکه زندگی اجتماعی فردتحت تاثیرارتباطی می باشدکه اوبا دیگران برقرارمی نماید وازاین روست که فردمی بایددرانتخاب دوست وهمراهی اجتماعی با افرادمختلف دقت نماید تا مبادا خوددچاربلا گردد ویا اینکه با همراه شدن با افرادی بد اعتبارو شخصیت خودرا زیرسئوال ببرد