تاريخ: سه شنبه بیست و چهارم دی ۱۳۹۲ ساعت: ۹:۶ ق.ظ
ازامروزتا روز میلاد رسول گرامی اسلام (ص) هر روز با یک حدیث ازایشان
..............................
مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ
هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.
..............................
برخی ازما آدمها فکرمی کنیم که حفظ آبروی مومن به این است که اگر نیازی داشت برآورده نماییم ویا اگربدگویی ازاوصورت گرفت به دفاع ازاواقدام کنیم اما ای کاش می دانستیم که اگرتلاش کنیم تا ایمان را بشناسیم و به تفاوت مومن و فردی عادی بپردازیم و دراین راه ملاک ومعیارخودرا تعریف وتمجید ویا انگشت اشاره دیگران قرارندهیم کاربسیاربزرگی انجام داده ایم زیرا که متاسفانه درفرهنگ ما صفت بسیارنامیمونی وجودداردکه از طریق آن افراد دارای اهداف خودخواهانه و منفعت طلبانه می توانند به سادگی وبا گرفتن انگشت اتهام به سوی این وآن آنها یی را که می توانند استوانه ای برای هدایت جامعه شناخته شوند دارای مسئله نموده و از آبروواعتباربیاندازند
آن صفت مذوم دهن بینی می باشد که متاسفانه همه ما به نوعی بدان گرفتاریم زیرا که مولفه ای ساختاری ازفرهنگ ماست وبا تولد و یاد گرفتن اولین رفتارها درمنش وشخصیت ما نهادینه می گردد وازاین روست که اگر بلندگوی تبلیغ بد برعلیه کسی بکار افتدبه سرعت آن را قبول می نماییم وبا تکرار آنچه که ازبلندگو بیان می گردد همراه آن می شویم وداستان مردمی را تداعی می کنیم که چون علی(ع) درمحراب به شهادت رسید می پرسیدند که علی(ع) را با مسجدچه کار ویا مگرعلی(ع) نمازمی خواندکه درمسجد باشد
اما حیف که علی(ع) مسجدی بود و آنان که مسجدرا نیازداشتندبایدبه اودراین کار اقتدا می کردندکه نکردند وحیف نه ازآن جهت که گفتارآنها به اعتبار وآبروی علی(ع) صدمه واردکرد بلکه حیف ازآن جهت که خودشان را ازدسترسی به مولایی که عین عدالت بودمحروم ساخت
پس با بدگویی برعلیه مومن وبردن آبروی او درعمل این جامعه است که از دسترسی به مرجعی که می تواند هدایت گر عالمی باشدمحروم می شود واین گناهی بسیاربزرگ می باشدکه ما ازدرک آن عاجزیم