هر چقدر تلاش می کنم که زبان خود را نگه دارم وبا انگشت گذاردن روی ضعف و یا ناتوانی در برنامه ریزی و یا حتی عمل به تناسب موقعیت ووظیفه مسئولی را از خودم نرنجانم شاید که مرا هم به حساب آورند و به جلسات مختلف دعوت کنند!!! نمی دانم که چگونه می شود که یک علامت سئوال بزرگ در برابر چشمان من قرار می گیرد که یا در برابر چشمان دیگران قرار نگرفته است و یا گرفته است ولی کسی برای آن اعتبار و ارزشی قایل نشده است و یا اینکه خدای ناکرده برای اوهم اهمیت داشته اما آینده نگری و شایدعافیت طلبی باعث می شود که در منظر نگاه ایشان چنین موضوعی اهمیت پیدا نکندو دوباره مرا وارد چالشی می کند که ثمره اش باز لعن و نفرین وطرد من می شود 
حتما دوستان خواهند گفت که من بازازچه چیزی ناراحت وعصبانیم وچه چیزی را در خدمت منافع استان نمی بینم که اینگونه با گوشه و کنایه حرف می زنم ؟
در پاسخ به این سئوال من مفهومی را برای عزیزان باز می کنم که ممکن است کمی جا انداختن آن با عنایت به خبری که در پیرامونش اقدام به انشای این مطلب می کنم ثقیل باشد وآن مفهومی تحت عنوان سرمایه اجتماعی می باشد 
سرمایه‌اجتماعی را می توان عبارت از ارتباطات و شبکه‌های اجتماعی‌ای که می‌توانند حس همکاری و اطمینان را در میان افراد با توانمندی های مختلف یک جامعه پدید آورند دانست مثلا ارتباطاتی که در میان نخبگان و فرهیختگان وجود دارد و می تواند این مجموعه را به شبکه های اجتماعی تبدیل کند که از محل فعالیت آنها حس هکاری و اطمینان در مردمان ایجاد شود 
مثلا همین امروز در فضاهای مجازی اطلاعیه ای از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان منتشر شده بود که درآن نوید داده شده بود که ازشایستگان فرهنگ و هنر استان تجلیل به عمل خواهد آمد متن این اطلاعیه آنچه که بدست من رسیده ازاین قرار است . 
بزرگانی که امروز در جشن شایستگان فرهنگ و هنر مورد تکریم (تجلیل ویژه)قرار می گیرند: استاد هشترودی، آشیق یارمحمد عیسی بیگلو از خدابنده، استاد ذبیح اله شاهمحمدی، آشیق گلابعلی داوودبیگی، حجه الاسلام بیات از حوزه علمیه، محمود رنگرز قاری بین المللی، خانم صدیقه شریف پور فعال حوزه نمایش، صفرعلی کریمی حوزه نمایش، حجه الاسلام سید رضا موسوی امام جماعت مسجد سیدالشهدا و امام جمعه موقت، استاد حسن واثق ملکی هنرهای تجسمی، استاد موسی زارعی هنرهای تجسمی، داود قزوینیان خیر فرهنگی از شهرستان ابهر، رضا نصیری وطن حوزه فیلم و عکس، دکتر رحمت الله بیگدلی فعال فرهنگی و مطبوعاتی، سعید بداغی شاعر ابهری، استاد مکملی حوزه ادبیات، فتاح محمدی مترجم حوزه هنر و علوم انسانی، حسن حسینعلی مورخ تاریخ زنجان، حسین اشرفی خوشنویس، سید جعفر علویون کتابفروش پیشکسوت
بلی اگر این مجموعه از فرهیختگان و نخبگان به صورت سازمان یافته گردهم آورده شوند و با استقرارارتباطی متعالی وبین رشته ای بشود آنها را به شبکه ای اجتماعی تبدیل کرد مسلم است که از محل انتشار و ریشه دوانی ارتباطی که بین این افراد از رشته های فرهنگی هنری مختلف ودراقصی نقاط استان شکل می گیرد می توان در مردم این اطمینان را ایجاد کرد و یا این دلخوشی را به مردم داد که هستند نیروهایی فکری که با همت اداره کل در یک جا گرد هم آمده اندومی کوشند که برای رفع معضلات اجتماعی استان کار کنند و همکاری داشته باشند و این می شود سرمایه اجتماعی در حوزه فرهنگ و هنر که اگر محقق شود بسیارجای تقدیر و تشکر خواهد داشت اما اگر با دیدی انتقادی بدان توجه شود چند نکته قابل توجه در این مفهوم هست که من سعی می کنم که به اختصار بدانها بپردازم 
1- بی توجهی به نیمی از اعضای جامعه یعنی جامعه زنان فرهیخته ونخبه استان که در تفسیرش فقط این سئوال را عرضه می دارم که یعنی در میان شایستگان فرهنگی استان فقط یک زن وجود داشت ویا تنها یک زن شایسته برخورداری از عنوان شایسته فرهنگی می باشد 
2- تقدیرمکررازبسیاری از اسامی موجود در لیست تا جایی که هستند چهره هایی که دهها بار از سوی مدیران ادوار گذشته تقدیر شده اند که می شد از آنها برای نظارت و حضور افتخاری دعوت نمود وجای آنها رابه چهره های جدیدی داد و یا چهره های جدیدی را به مجموعه معرفی کرد 
3- هدف دراینجا فقط پر کردن تقویم مدیریتی می باشد زیرا که در فردای امروز همه این افراد باز فراموش خواهند شد تا سالی و موسمی و مناسبتی تا دوباره به میدان فرا خوانده شوند در حالی که اینان سرمایه های فرهنگی جامعه زنجان می باشند که اداره کل بایدبا سازماندهی آنها و دعوت از آنان برای شرکت در جلسات ادواری برای سیاست گذاری های فرهنگی استفاده کند
به اجمال آنکه من روش های مدیریتی اعمال شده از سوی اداره کل را در بحث تولیت بر تحولات در عرصه های مختلف فرهنگی استان تنها بدلیل ابرام بر روش های سنتی ورنگ و رو رفته مناسب شرایط ومدیریت توسعه نمی دانم و انتظارم به این است که مدیر کل محترم با تشکیل اتاق فکری از نخبگان وفرهیختگان استان (نه از میان کارمندان )تغییرات مورد نیاز را در شناسایی اهداف و برنامه ریزی برای تحقق آنها بکار بندند زیرا که انجام رفورمیستی امور و دوری از اقدامات بنیانی نه تنها نمی تواند منشاء اثر باشد بلکه این روش های منسوخ شده در کنار تحمیل هزینه بی انگیزگی را هم به مجموعه تزریق می کند