مهارت تکیه بر ظرفیت های خود و دوری از عدم استفاده ابزاری از افراد و ارزش ها
بدون تردید اگر زندگی اجتماعی وبا مردم ودر کنار مردم بودن را اختیار کرده ایم باید 
1- برای شراکت در سرنوشت اجتماعی هرکسی باید آورده ای داشته باشد 
22- هر کسی باید سهمی در فعالیت ها به نسبت توانایی خود بر عهده بگیرد تا جایی که اجازه ندهد تا فشار و سنگینی مسئولیت وکار اوبر دوش دیگران بیفتد
33- هر کسی باید در مقابل مسئولیت وسهمی که بر عهده گرفته پاسخگو باشد و به نوعی مسئولیت عواقب وتبعات برخوردی که با ماموریت خود داشته ومحصولاتی که بدست آمده را بردوش بگیرد
 یعنی نمی توان عنوان عنصری اجتماعی داشت و آورده ای (هنر،منابع مادی و مالی)بهمراه نیاورد ویا درسهم بردن از محصولات ید طولایی داشت اما چون گفته شود که توهم باید کار کنی و یا لیاقت به خرج دهی بگوید که من نه چون تافته ای جدا بافته از شما می باشم ودر نهایت اینکه مسئولیت همه شکست ها و تلخ کامی هایی که بر اثر بی مبالاتی او ایجاد شده است برعهده بگیرد وپاسخگوباشد که اگر غیر ازاین باشد 
 اولا نمی توان نام آن مجوعه را جامعه انسانی گذاشت زیرا که خواهند بود افرادی که می گردند و می چرند اما چون ازآنها پرسیده می شود آورده ات کودستها را به هم می زنند ومی گویند ماییم و دودست خالی 
 ثانیا نمی توان نام چنین افرادی را انسان گذارد زیرا که انسانیت تنها با در کنار هم بودن وبرای هم تلاش داشتن معنا ومفهوم می یابد وهر آنکه غیر از این باشد یا چون زالویی است که می آویزد و می مکد و یا چون جانوری وحشی می باشد که خود را تحمیل می کند و تازه می تواند دیگران را بدرد وخود را زنده نگه دارد 
 براستی اگر هر یک از ما خود را در برابرآیینه ای قرار دهیم که جز خود خود ما را نشان ندهد و وجدانمان را قاضی قرار دهیم که همه واقعیت ها را آنگونه که هست نشان بدهد آیا می توانیم به این سئوالات پاسخ دهیم که 
1- آورده ما برای این مملکت چه بوده است جزدردسر و انباشتن به گرفتاری ها و دردسر ها 
22- برای کمک به جامعه وبرداشتن موانع از پیش پای آن کدام صلاحیت ها را در خودمان ایجاد کرده ایم تا از طریق آن شایسته واگذاردن و بر عهده گرفتن مسئولیتی از سوی جامعه باشیم 
33- در مقابل همه رانت هایی که ازآنها برخوردار بوده ایم تا جایی که چوب دستی چوپانی را به زمین نیانداخته به آلاف و علوفی رسیده ایم کدام کار را بدرستی انجام داده ایم ویا اگر عدم توفیقی داشته ایم به صراحت از مردم عذر خواسته ایم و مسئولیت های خود را بر عهده گرفته ایم 
 من به صراحت می گویم که چنین نبوده ام و همیشه طلب کار بوده ام وازاین روی همه طلب کاران وویژگی های آنها را به روشنی و بدون کم وکاست می شناسم ولی با همه کاستی ها به این درک رسیده ام که اگر همه نقص بوده ام آنها را به گرن دیگری نیانداخته ام و یا نخواسته ام با پنهان شدن پشت ارزش ها ویا سنگر ساختن از افراد تاریخی و دینی خودم را پاک جلوه دهم وازاین روی در بسیاری از اوقات تاوان سختی داده ام اما کسانی بوده وهستند که همه موجودیتشان مایه وهن ارزش هاست اما چون اشاره ای می کنی وسئوالی می پرسی سریع در پشت ارزش ها وچهره ها پنهان می شود ومی گوید که من با تاسی به اینها این کار را کردم ویا سئوال و ابهام نسبت به من گویی وارد آوردن ابهام به این مقدسات ومقدسان است