ای هست وجود تو،ز یک قطره منی
معلوم نمی‌شود که تو چند منی
تا چند منی ز خود که: کو همچو منی؟
نیکو نبود منی، ز یک قطره منی
 انسان معدن وکان لاف زدن از خود است و تفاوتی نمی کند که این لاف زن هنرمند باشد و یا بی هنرهرچند که لاف زنی بی هنران بیشتر به چشم می آید و عذاب آور می شود زیرا که آنان لاف چیز هایی را می زنند که
1- برای مردم ارزشی ندارد چون برآمده از جهل و نادانی آنان است 
22- مردم به دروغ بودن آنها شک نمی کنند اما چون فرصت و زمان مردم را می گیرد و تمرکز آنها را به هم می زند باعث عدابشان می شود 
 در حالی که اگر همین موجود ضعیف و ناتوان می دانست و می توانست پلی بین موجودیت خود و عدم موجودیتش بزند آنگاه می توانست ببیند که نه با وجود اوجهان اطراف بی هویت و بی موضوعیت می شد ونه با وجود اوجهان اطراف می تواند به همه خواست های خود برسد هرچند که اگر اوبوظیفه خود عمل کند به رسالتی که در ساختن و بهبود دارد بپردازد می توان امید وار شد که حداقل او از مواخذه در رابطه با غفلت در امان خواهد بود ودراین حالت دست از لاف زنی برمی داشت وبا منم منم خلق دیگران را تنگ نمی نمود
 براستی با همه واقعیت روشنی که در ضعف و ناتوانی انسان به معنی احدی از مردمان وجود دارد چرا وبه چه دلیلی عده ای خود را محور کاینات و استواری دین ودنیای مردم می دانند واین باور را در هر کوی وبرزنی تبلیغ می کنند و یا به چاپلوسان ومتملقان دستور تبلغ آن را صادر می کنند ویا حداقل در برابر تبلیغ به دروغ چاپلوسان ومتملقان ترشرویی ننموده وخمی به ابرونمی اندازند تا آنان بدانند که کمی کوتاه بیایند و بیش از آن موجب مضحکه و ریشخند مردم نشوند زیرا که مردم می فهمند ومی دانند اما اگر حرفی نمی زنند و یا با عکس العملی تند مداحان ومتملقان را سر جای خود نمی نشاند حتما مصلحتی رادر کار می بینند و یا ترس را مانع از نشان دادن هر نوعی از عکس العمل می شناسند ؟
 در پاسخ به این سئوال می توان به این نکته اشارت داشت که آنها در غرور غوطه و ر شده اند و یا دنیا و لذایذ آن چشم عقلشان را کور کرده است و بر عکس آنچه که خود را صاحب بصیرت می نامند در جهل مطلق گرفتار آمده اند زیرا که آنها نیز از همان محدودیت هایی در رنجند که حتی انبیاء الاهی وصلحای بزرگ از آن برخوردار بوده اند(وابسته بودن وجودشان به خدا وداشتن مرگ در مقابلشان ) هرچند که آنها با وقوف به این محدودیت های هیچگاه فریاد اناربکم الاعلی سر ندادند وهمیشه خود را بنده ای از بندگان خدا دانسته و به این حد اصرار کرده اند ازاین روی باید از نخوت وخود محور بینی دست بکشند و به مردم بگرایند که همیشه دست خدا برای جاودانه ساختن انسان با جماعت می باشد ویا به عبارتی این مردمان اند که تحت عنوان نسل در مسیر تاریخ جاودانه می مانند